Wat de omgeving van ons vindt en van ons verwacht, was van groot belang tijdens onze kindertijd. We pasten ons gedrag aan aan de wensen van onze omgeving om geaccepteerd te worden.
Als kind heb je van je ouders of van jouw omgeving complimentjes gekregen als je iets goed deed. Kinderen hebben dat nodig om een positief zelfbeeld te ontwikkelen. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar. Heb je als kind veel kritiek gekregen, dan is de kans groot dat je daardoor een laag zelfbeeld hebt ontwikkeld.
Als volwassene werkt dat mechanisme echter door. We zoeken nog steeds erkenning van onze omgeving en halen daar onder andere ons geluk uit.
Als je echter erkenning en kracht uit anderen haalt en jezelf aanpast naar hun standaarden, zal het uiteindelijk helaas leiden tot een teleurstelling. De standaard van een ander is nou eenmaal opgebouwd uit zijn/haar normen en waarden. Je kunt het gevoel krijgen dat niks goed genoeg is. Je blijft maar geven, zelfs ten koste van jezelf. Maar je zult uiteindelijk merken dat de erkenning van de ander jou niet volledig bevredigt. Je leeft tenslotte naar de verwachtingen van een ander.
De enige persoon aan wie je iets te bewijzen hebt, ben jijzelf. Leef je volgens jouw eigen standaarden? Leid je het leven wat je graag wil leiden. Kan je jouw authentieke zelf zijn? Maak jij jezelf trots?